Op 23 dec 1998 kochten we de afgebrande Volmolen en bouwden hem weer op. Ik wilde ook een werkende watermolen en met de door de vorige eigenaar geplaatste waterraderen hebben we een waterkrachtcentrale gebouwd die jaarlijks 30.000 kWh aan elektriciteit produceerde. Ten behoeve van de kanoërs zijn toen radbeschermers en een kanogoot geplaatst. Sindsdien hebben de raderen dag en nacht gedraaid en stonden ze stil bij kano trainingen en wedstrijden achter de molen. Na enkele jaren draaien begonnen de raderen problemen te vertonen. De vorige eigenaar heeft de raderen laten ontwerpen door studenten van de TUe. Dit was een ongelukkig ontwerp met een zeer laag rendement van maar 25% en een slechte constructie waardoor er veel breuken optraden als gevolg van metaalmoeheid. Met veel uren slijpen en lassen kon ik de raderen draaiende houden. De raderen, stuwen en kanogoot waren hoognodig aan vernieuwing toe.

Dirk die ik ook had ingeschakeld bij de reparatiewerkzaamheden was het lassen, tot vaak diep in de nacht, helemaal zat en heeft als afstudeerproject voor zijn studie werktuigbouwkunde een nieuwe waterkrachtcentrale ontworpen met twee nieuwe waterraderen met generators, stuwen, kanogoot en als nieuw element voor de kanoërs een “super wave creator”. Als basis voor de waterraderen heeft Dirk het ontwerp van een Zuppinger rad genomen. Dit ontwerp is 150 jaar oud en wordt door de molenaars gezien als de rolls royce onder de waterraderen met een rendement van 75%. Dit ontwerp wordt aangevuld met “state of the art” technologie voor besturing en elektriciteitsopwekking. Met een commissie van de VKC is het nieuwe ontwerp afgestemd waarbij gekeken is naar veiligheid voor de kanoërs en hoe de nieuwe kanogoot en de “super wave creator” kan zorgen voor veel wildwaterplezier.

Dirk hebben we benoemd tot projectleider en eind oktober zijn ben ik met Dirk en Maarten gestart met het afdammen van de Dommel en het slopen van de bestaande installatie. Met enige weemoed zag ik wat ik met velen jaren arbeid opgebouwd en gerepareerd had in enkele dagen tegen de vlakte gaan. Om op de plek van de waterraderen te komen hebben we achter de molen een doorgang (hoogte 1,80 m) en dam gemaakt zodat we met een bobcat en kleine kraantjes bij de waterraderen konden komen. De breekhamer op het kraantje was te licht zodat we met een zware compressor en breekhamers van 25 kg de beton te lijf moesten gaan. Gelukkig kregen we hulp van Jan, Wim, Jeroen en Inge. Wim kan zijn pas gestarte carrière als gitarist wel vergeten want hij heeft aan het sloopwerk tintelende vingers overgehouden. De nieuwe molen komt 80 cm lager te staan en daarom hebben we op de bodem 1,20 m beton en puin gesloopt en weggehaald. Afgelopen weekend hebben we de bewapening gelegd en eergisteren (maandag 13 december) hebben we de betonvloer van 40 cm gestort.

Wij hopen eind december de betonmuren waar de raderen en stuwen tussen komen te storten. In januari en februari worden de onderdelen voor het opbouwen van de waterraderen, transmissiekasten en generators, stuwen en kanogoot geleverd en gaan we de molen weer opbouwen. Onze projectleider begint 15 maart aan zijn volgende klus en dan moet de waterkrachtcentrale en “super wave creator” gereed zijn.

Martin Hermans